រោគនេះកេីតមានឡេីងនៅពេលដែលថង់ខ្យល់ក្នុងសួតម្ខាង ឬទាំងសង្ខាងរលាក ។ ថង់ខ្យល់ទាំងនោះពោរពេញទៅដោយសំបោឬខ្ទុះ បណ្ដាលអោយអ្នកជំងឺក្អក ចេញកំហាកខាប់ៗ ។ មីក្រុបទាំងឡាយដូចជា បាក់តេរី វីរុស និងពពួកផ្សិត ធ្វេីអោយកេីតរោគរលាកសួតនេះឡេីង ។ រោគរលាកសួតជាទូទៅមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ បេីកេីតឡេីងចំពោះទារក កុមារតូច មនុស្សចាស់ និងអ្នកដែលមានសុខភាពទន់ខ្សោយឬមានប្រព័ន្ធការពារជំងឺខ្សោយ ។ កក្តាដែលបង្កេីនគ្រោះថ្នាក់កេីតរោគនេះមាន៖
- ជំងឺរ៉ាំរ៉ៃមួយចំនួន ដូចជាអ្នកកេីតហឺត អ្នកមានជំងឺបំពង់ខ្យល់រ៉ាំរ៉ៃ និងអ្នកមានជំងឺបេះដូង ។
- ប្រព័ន្ធការពារជំងឺខ្សោយ ដូចជាអ្នកកេីតអេដស៍ អ្នកប្ដូរសរីរាង្គ អ្នកកេីតជំងឺមហារីកដែលទទួការព្យាបាលដោយប្រេីឃីម៉ូ ឬអ្នកប្រេីសារធាតុស្តេរ័យរយៈពេលយូរដែលបណ្ដាលឲ្យប្រព័ន្ធការពារជំងឺចុះខ្សោយ ។
- ការជក់បារី -- បារីធ្វេីឲ្យប្រព័ន្ធការពារជំងឺធម្មជាតិរបស់រាងកាយចុះខ្សោយ ។
- អ្នកជំងឺដែលទទួលជំនួយការដកដង្ហេីមពីម៉ាសុីន ងាយរងគ្រោះឆ្លងជំងឺរលាកសួតនេះ ។
រោគសញ្ញា៖ រោគសញ្ញាអាចស្រាលឬធ្ងន់ធ្ងរ ។ រោគសញ្ញាស្រាលស្រដៀងនឹងគ្រុនផ្ដាសាយ ប៉ុន្ដែមានរយៈពេលយូរជាងគ្រុនផ្ដាសាយ ។
- គ្រុនក្ដៅ បែកញេីស ញាក់ស្រៀវស្រាញ
- សីតុណ្ហភាពក្នុងខ្លួនទាបជាងធម្មតា
- ក្អកចេញកំហាកខាប់ស្អិត
- ឈឺទ្រូងពេលដកដង្ហេីមវែងឬក្អក
- ដង្ហេីមខ្លី
- ឈឺចាប់រាងកាយ អស់កំលាំង
- ក្អួត ឬរាគ
- ឈឺក្បាល
ទារកទេីបកេីតនិងកុមារតូច អាចមិនបង្ហាញរោគសញ្ញាឡេីយ ។ វាអាចក្អួតចង្អោរ គ្រុនក្ដៅនិងក្អក ហាក់នៅមិនស្ងៀមឬហេវហត់អស់កំលាំង ឬពិបាកដកដង្ហេីម និងពិបាកបំបៅ ។
មនុស្សចាស់ដែលកេីតរោគរលាកសួតជួនកាលមានការប្រែប្រួលស្មារតីភ្លាមៗ ។
ការធ្វេីតេស្ដពិនិត្យ
គ្រូពេទ្យប្រេីឧបករណ៍ស្ដាប់សួត ពិនិត្យមេីលភាពមិនប្រក្រតី ដែលជាសញ្ញាថាមានកំហាកខាប់នៅក្នុងសួត ។
បេីពេទ្យសង្ស័យថាមានរោគរលាកសួត គេត្រូវធ្វេីតេស្ដដេីម្បីកំណត់ឲ្យច្បាស់នូវប្រភេទរោគ ។ តេស្ដរួមមាន ថតសួតដោយកាំរស្មីអុិច ពិនិត្យឈាមនិងកំហាក វាស់កំរិតអុកសុីសែន ។
បេីអ្នកជំងឺមានរោគសញ្ញធ្ងន់ធ្ងរ ឬមានសុខភាពខ្យោយ គេអាចធ្វេីតេស្ដបន្ថែមទៀត ដែលរួមមាន៖
- ការពិនិត្យសំណាករាវយកពីសួត
- ការឆ្លុះដោយប្រេីបំពង់តូចមានម៉ាសុីនថតនៅខាងចុង ដាក់ចូលតាមបំពង់ខ្យល់ ដេីម្បីពិនិត្យមេីលក្រែងមានអ្វីរារាំងបំពង់ខ្យល់ ឬអាការៈផ្សេងទៀត ដែលជាកក្ដានាំឲ្យរលាកសួត ។
ការព្យាបាល៖ គោលដៅក្នុងការព្យាបាល គឺធ្វេីឲ្យដំបៅរលាក សះស្បេីយ និងទប់ស្កាត់កុំឲ្យបញ្ហាផ្សេងៗទៀតកេីតមានឡេីង ។ ការព្យាបាលជាក់ស្ដែងអាស្រ័យទៅេលីប្រភេទនិងកំរិតធ្ងន់ធ្ងរនៃរោគរលាកសួតរបស់អ្នកជំងឺម្នាក់ៗ អាយុអ្នកជំងឺ និងសុខភាពទូទៅរបស់អ្នកជំងឺ ។
ជំរេីសមានដូចតទៅ៖
- ថ្នាំផ្សះ (អង់ទីប៊ីយោទិក) -- ប្រេីក្នុងការព្យាបាលរោគរលាកសួតដែលបង្កឡេីងដោយបាក់តេរី ។ អ្នកជំងឺចាប់ផ្ដេីមគ្រាន់បេីឡេីងក្រោយប្រេីថ្នាំនេះបានរយៈពេលបីថ្ងៃ ប៉ុន្ដែសំរាប់អ្នកជំងឺដែលជក់បារី ជាធម្មតាត្រូវការពេលទ្វេរដង ។
- ថ្នាំប្រឆាំងវីរុស -- ប្រេីក្នុងការព្យាបាលរោគរលាកសួតដែលបង្កឡេីងដោយវីរុស ។ មានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងរយៈពេលពីមួយទៅបីសប្ដាហ៍ ។
- ថ្នាំគ្រុនក្ដៅ -- ថ្នាំនេះមិនចាំបាច់វេជ្ជបញ្ជារឡេីយ ។
- ថ្នាំក្អក -- មិនគួរប្រេីថ្នាំឲ្យឈប់ក្អកមួយរយៈឡេីយ ព្រោះការក្អកជួយឲ្យកំហាកដាច់ចេញពីសួត ។ ប្រេីថ្នាំក្អកសំរាប់ជំនួយក្នុងការសំរាកពេលយប់បាន ។
អ្នកជំងឺរលាកសួតធ្ងន់ធ្ងរ ឬកុមារតូច និងមនុស្សចាស់ អាចត្រូវចូលសំរាកក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ។
ការរស់នៅនិងថែទាំ -- ដេីម្បីឲ្យឆាប់ជា និងបន្ថយគ្រោះថ្នាក់ពីជំងឺរលាកសួត៖
- សំរាកឲ្យបានគ្រាប់គ្រាន់ ។ ទោះបីយេីងបានគ្រាន់បេីហេីយក៏ដោយ ក៏ត្រូវប្រយ័ត្នកុំធ្វេីអ្វីឲ្យជ្រុលលេីសកំលាំង ។
- សំរាកពីការងារឬសាលា ។ ត្រូវសំរាកពីការងារឬសាលា រហូតដល់សីតុណ្ហភាពមកជាធម្មតាវិញ ហេីយឈប់ក្អកចេញកំហាក ។ ចូរកុំចាប់ផ្ដេីមធ្វេីការពេញលេញភ្លាមៗ បេីមិនទាន់ជាសះស្បេីយមួយរយភាគរយ ព្រោះជំងឺនេះអាចលាប់ឡេីងវិញ ។
- បរិភោគទឹកឲ្យបានគ្របគ្រាន់ ។ ទឹកជួយរំលាយកំហាកក្នុងសួត ។
- លេបថ្នាំតាមវេជ្ជបញ្ជារ ។ បេីឈប់លេបថ្នាំមុនកំណត់ បាក់តេរីនៅមានជីវិតក្នុងសួត និងអាចធ្វេីឲ្យជំងឺអ្នកលាប់ឡេីងវិញ ។
